چرا فضاهای سبز برای مادۀ خاکستری مفید است

قدم زدن در محیطهای شلوغ شهری و فضاهای سبز باعث تغییراتی در سطح هیجان، تعامل، و خستگی در مغز میشود
محققان دانشگاههای یورک و ادینبورگ اظهار کردند که یافتههای مطالعه آنها پیامدهای مهمی برای معماران، برنامهریزان، و متخصصان بهداشت در ارتباط با جمعیت سالخورده وجود دارد. این مطالعه بخشی از پروژهای عظیمتر است که به تحرک، خلق و خو، مکان و نقش محیط شهری در ارتقای سلامت در طول عمر میپردازد. هدف این مطالعه، درک این بود که چگونه افراد سالخورده محیطهای شهری را بصورت متفاوتی تجربه میکنند. این مطالعه با استفاده از الکتروآنسفالوگرافی (EEG)، ابزارهای خود گزارشی، و مصاحبه انجام میشود. به عنوان بخشی از این آزمایش، هشت داوطلب با سن ۶۵ سال و بیشتر (از نمونهای ۹۵ نفره با سن ۶۵ سال و بیشتر) هدسِتِ EEG بر سر خود گذاشتند که فعالیتِ مغز آنها را هنگام قدم زدن در مکانهای شلوغ و فضاهای سبز ضبط میکرد. تیمِ تحقیقاتی همچنین ویدئویی را از مسیرهایی که در آن قدم میزدند را نشان داد، و از شرکتکنندهها خواستند که توضیح دهند وقتی تصاویر لحظه ای (Snapshot) را می دیدند چه حسی داشتهاند. داوطلبان همچنین قبل و بعد از این مداخله مصاحبه شده بودند. این مطالعه نشان داد که داوطلبان اثرات مفیدِ فضای سبز را تجربه کردند و آنرا ترجیح میدادند، زیرا آرامتر و ساکتتر بود.
دکتر کریس دیل، پژوهشگرِ مؤسسۀ محیطی دانشگاه استکهلمِ یورک، خاطرنشان کرد: «همچنان که جمعیت جهانی پیرتر و شهرنشینی بیشتر میشود، نگرانیهایی دربارۀ سلامتی روانی نیز افزایش می یابد.»«فضاهای سبز شهری در حمایت محیط شهری برای افراد سالخورده از طریق متعادل کردن اضطراب ناشی از محیطهای ساختهشده نقش مهمی دارند.»
«ما پی بردیم که شرکتکنندگانِ مسنتر اثرات مفید فضای سبز را هنگام قدم زدن در میان محیطهای شهری شلوغ و فضاهای سبز شهری تجربه میکنند. در واقع این پژوهش اولین کاری است که در مجموعۀ مقالات دربارۀ اثرات محیطهای شهری و سبز بر فعالیت مغز در سالمندان منتشر شدهاست.»
«در زمان سختی که فضاهای سبز به دلیل فشارهای منابع مالی در معرض خطرند، نشان دادهایم که این مناطق برای سلامتی مردم اهمیت دارند.»
«ما جمعیت سالمندی داریم که چالشهایی برای NHS به همراه میآورد. همزمان با افزایش هزینه های مراقبت از جمعیت سالمند، حفظ دسترسی به فضاهای سبز گزینهای کم هزینه برای افزایش سلامت روانی است.»
دکتر سارا تیلی، پژوهشگر دانشگاه ادینبورگ افزودهاست: «ما برای کمک به افزایش اطمینان اینکه طول عمر بیشتر تجربهای مثبت برای همه است، به راهحلهایی مبتنی بر شواهد برای حمایت از سلامت و بهزیستی در سراسر سال های زندگی مان نیاز داریم. این یافتهها – و بقیۀ یافتهها از همین پروژه که نشان دادند مکانها تا چه اندازه برای خاطرات شخصی و فرهنگیِ ما مهم هستند و ما را قادر می سازند تا از نظر اجتماعی فعال باشیم و با انسان های دیگر در ارتباط باشیم– نشانگر این هستند که بیرون رفتن در سنین جوانی به اشتیاقی مادامالعمر برای گشت و گذار درتمام سال های زندگی فرد تبدیل میشود.»